ಮೈಸೂರು ಸಂಸ್ಥಾನದ ಸಂಗೀತಗಾರರು

ಮೈಸೂರು ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವನ್ನು (1399-1950) ಯದುರಾಯ ಅವರು 1399 ರಲ್ಲಿ ವಿಜಯನಗರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಊಳಿಗಮಾನ್ಯರಾಗಿ ಸ್ಥಾಪಿಸಿದರು. ವಿಜಯನಗರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಅವನತಿಯ ನಂತರ 17 ನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಇದು ಸ್ವತಂತ್ರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವಾಯಿತು. ಅನೇಕ ಸಂಗೀತಗಾರರು ಮತ್ತು ವಾಗ್ಗೇಯಕಾರರು ಯದುರಾಯನ ಕಾಲದಿಂದಲೂ ಮೈಸೂರು ರಾಜರ ಆಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಹಿಂದಿನ ಶತಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ಸಂಗೀತದ ದಕ್ಷಿಣಾದಿ ಶಾಖೆ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ರಾಜ ರಣಧೀರ ಕಂಠೀರವ ನರಸರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ (1638) ರ ಕಾಲದಿಂದ ಮಾತ್ರ ದಾಖಲೆಗಳು ಲಭ್ಯವಿದೆ. ಈ ಸಮಯದಿಂದ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿರುವ ಸಂಗೀತ ಗ್ರಂಥಗಳು ಸಂಗೀತ, ಸಂಗೀತ ವಾದ್ಯಗಳು, ಸಂಯೋಜನೆಗಳ ಪ್ರಕಾರಗಳು, ರಾಗ (ಮಧುರಗಳು) ಮತ್ತು ಬಳಸಿದ ತಾಳ (ಲಯಗಳು)ಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತವೆ. ಎಲ್ಲಾ ಮೈಸೂರು ರಾಜರು ಸಂಗೀತವನ್ನು ಪೋಷಿಸಿದರೂ, ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಗೀತದ ಸುವರ್ಣಯುಗ ಮೂರನೆ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ (1794–1868), ಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IX (1862–1894), ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IV (1884-1940) ಮತ್ತು ಜಯ ಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ (1919-1974)ರ ಕಾಲವಾಗಿತ್ತು. ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ IV ರ ಆಳ್ವಿಕೆಯನ್ನು ಸಂಗೀತದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಮುಖ್ಯವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುವಾಗ ವಾದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ವೀಣೆ, ರುದ್ರ ವೀಣೆ, ಪಿಟೀಲು, ತಂಬೂರ, ಘಟಂ, ಕೊಳಲು, ಮೃದಂಗ, ನಾಗಸ್ವರದಂತಹ ಉಪಕರಣಗಳನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಹಾರ್ಮೋನಿಯಂ, ಸಿತಾರ್ ಮತ್ತು ಜಲತರಂಗ ದಂತಹ ಉಪಕರಣಗಳು ದಕ್ಷಿಣ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಬಳಕೆಗೆ ಬಂದವು ಮತ್ತು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಪ್ರಭಾವವು ಸ್ಯಾಕ್ಸೋಫೋನ್ ಮತ್ತು ಪಿಯಾನೋವನ್ನು ಜನಪ್ರಿಯಗೊಳಿಸಿತು. ಈ ರಾಜವಂಶದ ವಂಶಸ್ಥರು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ವಾಗ್ಗೇಯಕಾರರು,ಮತ್ತು ಇತರರೊಂದಿಗೆ ಸಂಗೀತ ವಾದ್ಯಗಳನ್ನು ನುಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಪ್ರವೀಣರಾಗಿದ್ದರು.

ಸಂಯೋಜಕರು ಮತ್ತು ಅವರನ್ನು ಪೋಷಿಸಿದ ರಾಜರು ವಾದ್ಯ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ಪರಿಣತರಾಗಿರುವುದು ಅಸಾಮಾನ್ಯವೇನಲ್ಲ. ಅವರು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದ ವಾದ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಂಗೀತಗಾರರು ಎಷ್ಟು ಪ್ರವೀಣರಾಗಿದ್ದರೆಂದರೆ, ವಾದ್ಯದ ಹೆಸರು ಸಂಗೀತಗಾರನ ಹೆಸರಿನ ಒಂದು ಭಾಗವಾಯಿತು.

ಉದಾಹರಣೆಗಳೆಂದರೆ ವೀಣೆ ಸುಬ್ಬಣ್ಣ ಮತ್ತು ವೀಣೆ ಶೇಷಣ್ಣ, ವೀಣಾ  ಅವರ ಸಾಧನ. ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಆಧುನಿಕ ತಮಿಳುನಾಡಿನ ತಂಜಾವೂರು ಮತ್ತು ಆಧುನಿಕ ಕರ್ನಾಟಕದ ಮೈಸೂರು ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಗೀತದ ಕೇಂದ್ರಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಮೈಸೂರು ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟವಾದ ಸಂಗೀತ ಶಾಲೆಯನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿತು, ಅದು ರಾಗ ಮತ್ತು ಭಾವಕ್ಕೆ ಮಹತ್ವ ನೀಡಿತು. ಆಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿನ ಅನೇಕ ಸಂಗೀತಗಾರರು ಮೈಸೂರು ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಸ್ಥಳೀಯರಾಗಿದ್ದರೂ, ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಇತರ ಭಾಗಗಳ ಕಲಾವಿದರು ಸಹ ಪೋಷಕರಾಗಿದ್ದರು. ಈ ಅವಧಿಯ ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರಮುಖ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಎಂದರೆ ನಾಟಕದ ಬೆಳವಣಿಗೆ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಮೂಲಗಳಿಂದ ಅಥವಾ ಅನುವಾದಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಈ ನಾಟಕಗಳು ಅನೇಕ ಸುಮಧುರ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿವೆ ಮತ್ತು ರಾಜಮನೆತನದಿಂದ ಸ್ಥಾಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ವಿವಿಧ ನಾಟಕ ಶಾಲೆಗಳ ಮೂಲಕ ಇವುಗಳನ್ನು ವೇದಿಕೆಗೆ ತರಲಾಯಿತು.

ಮಹಾರಾಜ ಜಯಚಾಮರಾಜ ಒಡೆಯರ್
ರಾಜ ಜಯಚಾಮರಾಜ ವೊಡೆಯರ್ ಅವರು ವೊಡೆಯರ್ ರಾಜವಂಶದ ಕೊನೆಯ ರಾಜ. ಸಂಗೀತದ ಕಟ್ಟಾ ಅಭಿಮಾನಿಯಾಗಿದ್ದ ಅವರು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ತರಬೇತಿ ಹೊಂದಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಪರಿಣಿತ ಪಿಯಾನೋ ವಾದಕರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರ ಜೀವನದ ನಂತರದ ಭಾಗದಲ್ಲಿಯೇ ಅವರು ಕರ್ನಾಟಕ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಹೊಂದಿದ್ದರು. ರಷ್ಯಾದ ಸಂಯೋಜಕ ಮೆಡ್ಟ್‌ನರ್‌ನ ಹಲವಾರು ಸಂಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ರಾಜರು ದಾಖಲಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಸಾರ್ವಜನಿಕರಿಗೆ ಲಭ್ಯವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದರು. ಅವರ ಕೊಡುಗೆಗಳಿಗಾಗಿ, ಅವರಿಗೆ ಗೌರವ ಡಾಕ್ಟರೇಟ್ ನೀಡಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಅವರನ್ನು “ಸಂಗೀತ ನಾಟಕ ಅಕಾಡೆಮಿ” ಯ ಸಹವರ್ತಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಅನೇಕ ಪ್ರಮುಖ ಸಂಗೀತಗಾರರು ರಾಜನ ಆಸ್ಥಾನದ ಭಾಗವಾಗಿದ್ದರು.

ಕಲಾದಿಪೇಟೆ ಮೂಲದ ಟೈಗರ್ ವರದಚಾರ್ಯಾರ್ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಟಿ.ನರಸಿಪುರಕ್ಕೆ ತೆರಳಿ ಅಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸಂಗೀತ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದರು. ನಂತರ ಅವರು ಮತ್ತೆ ಚೆನ್ನೈಗೆ ತೆರಳಿ ಅಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ಸಂಗೀತ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. 1916 ರಲ್ಲಿ, ಕೃಷ್ಣದೇವರಾಜ IV ರ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ ಹಾಡಲು ಅವರಿಗೆ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಈ ಸಂಗೀತಗಾರನ ಕಲೆಯ ಪಾಂಡಿತ್ಯದಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತನಾದ ರಾಜರು ಅವನಿಗೆ “ಟೈಗರ್” ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು 1944 ರಲ್ಲಿ, ವರದಚಾರ್ಯಾರ್ ಅವರನ್ನು ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಆಸ್ಥಾನ ಸಂಗೀತಗಾರನನ್ನಾಗಿ ನೇಮಿಸಲಾಯಿತು. ಅವರು ಸುಮಾರು ಎಂಭತ್ತು ಕೃತಿಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ನಾಟನಹಳ್ಳಿ ಮೂಲದ ಚೆನ್ನಕೇಶವಯ್ಯ 1944 ರಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಪಂಡಿತ ಮತ್ತು ಆಸ್ಥಾನದ ಸಂಗೀತಗಾರರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರ ಸಂಯೋಜನೆಗಳಲ್ಲದೆ, ಅವರು ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಬರೆದರು, ಹರಿದಾಸ ಸಂಯೋಜನೆಗಳ ಕುರಿತು ಮೂರು ಸಂಪುಟಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಸಂಗೀತದ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಬರೆದರು. ಈ ಸಮಯದ ಇತರ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಸಂಗೀತಗಾರರಲ್ಲಿ ಡಾ ವಿ ದೊರೈಸ್ವಾಮಿ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್ (ವೀಣೆ ದೊರೆಸ್ವಾಮಿ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್), ತಿಟ್ಟೆ ಕೃಷ್ಣ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್ ಎಸ್ ಎನ್ ಮರಿಯಪ್ಪ, ಸಾಸಲು ಗ್ರಾಮದ ಸ್ಥಳೀಯ, ಚಿಂತಾಲಪಳ್ಳೀ ರಾಮಚಂದ್ರ ರಾವ್, ಆರ್.ಎನ್ ದೊರೆಸ್ವಾಮಿ, ರುದ್ರಪಟ್ಟಣ ಮತ್ತು ವೈದ್ಯಲಿಂಗ ಭಾಗವತರ್ ಮುಖ್ಯರು.

ಧನ್ಯವಾದಗಳು.