ಭಾರತದ ಉಕ್ಕಿನ ಮನುಷ್ಯ ಸರ್ದಾರ್ ವಲ್ಲಭಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್

ಸರ್ದಾರ್ ವಲ್ಲಭಭಾಯ್ ಪಟೇಲ್ ಅವರು ಭಾರತೀಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನ ಹಿರಿಯ ನಾಯಕರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದ ಪ್ರಮುಖ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದರು. ನಂತರ ಅವರು ಭಾರತದ ಮೊದಲ ಉಪ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿ ಮತ್ತು ಮೊದಲ ಗೃಹ ಸಚಿವರಾದರು. ಶ್ರೀ ವಲ್ಲಭಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್ ಅವರ ಪೂರ್ಣ ಹೆಸರು ವಲ್ಲಭಭಾಯ್ ಜಾವೆರ್ ಭಾಯ್  ಪಟೇಲ್. ವಲ್ಲಭಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್ ಅವರನ್ನು ಸರ್ದಾರ್ ಪಟೇಲ್ ಮತ್ತು ಉಕ್ಕಿನ ಮನುಷ್ಯ ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಭಾರತದ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಬಲ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರ ಎಂದು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಭಾರತೀಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಚಳವಳಿಗೆ ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಿದ್ದರು. ಸರ್ದಾರ್ ಪಟೇಲ್ ಭಾರತೀಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದ ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಮತ್ತು ಪ್ರಮುಖ ನಾಯಕರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು. ನಮ್ಮ ದೇಶಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ತರುವಲ್ಲಿ ಅವರು ಅಪಾರ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ.

ಸರ್ದಾರ್ ವಲ್ಲಭಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್ 1875 ರ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 31 ರಂದು ಗುಜರಾತ್‌ನ ನಾಡಿಯಾಡ್ ಗ್ರಾಮದ ಲ್ಯುವಾ ಪಟೇಲ್ ಪಾಟೀದರ್ ಸಮುದಾಯ ಮತ್ತು ಸ್ವಾವಲಂಬಿ ಭೂಮಾಲೀಕ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರು. ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸಲಾಗಿದೆಸರ್ದಾರ್ ಪಟೇಲ್ ಅವರ ತಂದೆ, ಜವರ್ಭಾಯ್ ಪಟೇಲ್, ಝಾನ್ಸಿ ರಾಣಿಯ ಸೈನ್ಯದಲ್ಲಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು ಮತ್ತು ತಾಯಿ ಲಾಡ್ಬಾಯ್ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕತೆಯತ್ತ ಒಲವು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಪಟೇಲ್ ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ಬಹಳ ಧೈರ್ಯಶಾಲಿ. ಉಕ್ಕಿನ ಮನುಷ್ಯ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾ, ಸರ್ದಾರ್ ವಲ್ಲಭಭಾಯ್ ಪಟೇಲ್ ತಮ್ಮ 22 ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ 10 ನೇ ತರಗತಿ ಉತ್ತೀರ್ಣರಾದರು. ಟಿಪಟೆಲ್ ನಾಡಿಯಾಡ್, ಪೆಟ್ಲಾಡ್ ಮತ್ತು ಬೊರ್ಸಾದ್ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಹಾಜರಾಗಲು ಪ್ರಯಾಣ ಬೆಳೆಸಿದರು. 36 ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅವರು ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್‌ಗೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿ ಲಂಡನ್‌ನ ಮಿಡಲ್ ಟೆಂಪಲ್ ಇನ್ ಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡರು. 30 ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ 36 ತಿಂಗಳ ಕೋರ್ಸ್ ಅನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿದ ಪಟೇಲ್, ಹಿಂದಿನ ಕಾಲೇಜು ಹಿನ್ನೆಲೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ತನ್ನ ತರಗತಿಯ ಮುಗಿಸಿದರು.

1917 ರಿಂದ 1924 ರವರೆಗೆ ಪಟೇಲ್ ಅಹಮದಾಬಾದ್‌ನ ಮೊದಲ ಭಾರತೀಯ ಪುರಸಭೆ ಆಯುಕ್ತರಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಅವರು 1924 ರಿಂದ 1928 ರವರೆಗೆ ಪುರಸಭೆಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿದ್ದರು. ಬಾಂಬೆ ಸರ್ಕಾರವು ಒಳ್ಳೆಯ ಬೆಳೆ ಬರದ ನಂತರವೂ ತೆರಿಗೆಯನ್ನು ವಸೂಲಿ ಮಾಡುವ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ ಸರ್ದಾರ್ ಪಟೇಲ್ 1918 ರಲ್ಲಿ ಕೈರಾನ (ಗುಜರಾತ್) ನ ರೈತರು ಮತ್ತು ಜಮೀನ್ದಾರರ ಸಹಾಯದಿಂದ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. 1928 ರಲ್ಲಿ, ಹೆಚ್ಚಿದ ತೆರಿಗೆಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಬಾರ್ಡೋಲಿಯ ಜಮೀನ್ದಾರರ ಆಂದೋಲನವನ್ನು ಪಟೇಲ್ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಮುನ್ನಡೆಸಿದರು. ಬಾರ್ಡೋಲಿಯಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿ ನಾಯಕತ್ವದ ನಂತರ, ಅವರಿಗೆ “ಸರ್ದಾರ್” ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ನೀಡಲಾಯಿತು, ಅಂದರೆ “ನಾಯಕ”.

ಪಟೇಲ್ ಗಾಂಧಿಯವರ ಅಸಹಕಾರ ಚಳವಳಿಯಲ್ಲಿ (1920) ಸೇರಿಕೊಂಡರು ಮತ್ತು 3,00,000 ಸದಸ್ಯರನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪಶ್ಚಿಮ ಭಾರತದಾದ್ಯಂತ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿದರು. ಪಕ್ಷದ ನಿಧಿಗೆ 1.5 ಮಿಲಿಯನ್ ರೂ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದರು. ಭಾರತೀಯ ಧ್ವಜವನ್ನು ಹಾರಿಸುವುದನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಕಾನೂನು ನಿಷೇಧಿಸಿತ್ತು. ಮಹಾತ್ಮ ಗಾಂಧಿ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ, 1923 ರಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಕಾನೂನಿನ ವಿರುದ್ಧ ನಾಗ್ಪುರದಲ್ಲಿ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹ ಚಳವಳಿಯನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿದ್ದು ಪಟೇಲ್.

ಆದಾಗ್ಯೂ, ಪಟೇಲ್ ಯಾವುದೇ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಅಲ್ಲ. 1928 ರಿಂದ 1931 ರ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಉದ್ದೇಶಗಳ ಕುರಿತಾದ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿ, ಪಟೇಲ್ (ಗಾಂಧಿ ಮತ್ತು ಮೋತಿಲಾಲ್ ನೆಹರೂ ಅವರಂತೆ, ಆದರೆ ಜವಾಹರಲಾಲ್ ನೆಹರು ಮತ್ತು ಸುಭಾಸ್ ಚಂದ್ರ ಬೋಸ್‌ರಂತಲ್ಲದೆ) ಭಾರತೀಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಸಿನ ಗುರಿ ಪ್ರಾಬಲ್ಯದ ಸ್ಥಾನಮಾನವಾಗಿರಬೇಕು ಎಂದು ನಂಬಿದ್ದರು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಕಾಮನ್ವೆಲ್ತ್-ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವಲ್ಲ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ಹಿಂಸಾಚಾರವನ್ನು ಖಂಡಿಸಿದ ಜವಾಹರಲಾಲ್ ನೆಹರೂಗೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿ, ಪಟೇಲ್ ಸಶಸ್ತ್ರ ಕ್ರಾಂತಿಯನ್ನು ತಳ್ಳಿಹಾಕಿದರು, ನೈತಿಕತೆಯ ಮೇಲೆ ಅಲ್ಲ ಆದರೆ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ. ಇದು ಸ್ಥಗಿತಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ತೀವ್ರ ದಮನಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಪಟೇಲ್ ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಟ್ಟರು. ಗಾಂಧಿಯವರಂತೆ ಪಟೇಲ್ ಅವರು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಕಾಮನ್ವೆಲ್ತ್ನಲ್ಲಿ ಮುಕ್ತ ಭಾರತದ ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವುದರಿಂದ ಅನುಕೂಲಗಳನ್ನು ಕಂಡರು, ಭಾರತವನ್ನು ಸಮಾನ ಸದಸ್ಯರಾಗಿ ಪ್ರವೇಶಿಸಲಾಯಿತು. ಭಾರತದ ಸ್ವಾವಲಂಬನೆ ಮತ್ತು ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಬೆಳೆಸುವ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಅವರು ಒತ್ತಿ ಹೇಳಿದರು, ಆದರೆ, ಗಾಂಧಿಯಂತಲ್ಲದೆ, ಅವರು ಹಿಂದೂ-ಮುಸ್ಲಿಂ ಐಕ್ಯತೆಯನ್ನು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಪೂರ್ವಾಪೇಕ್ಷಿತವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಿಲ್ಲ.

1930 ರ ಉಪ್ಪಿನ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪಟೇಲರಿಗೆ ಮೂರು ತಿಂಗಳ ಜೈಲು ಶಿಕ್ಷೆ ವಿಧಿಸಲಾಯಿತು. ಮಾರ್ಚ್ 1931 ರಲ್ಲಿ, ಪಟೇಲ್ ಅವರು ಭಾರತೀಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಸಿನ ಕರಾಚಿ ಅಧಿವೇಶನದ ನೇತೃತ್ವ ವಹಿಸಿದ್ದರು. ವಲ್ಲಭಭಾಯ್ ಪಟೇಲ್ ಅವರು ಗಾಂಧಿಯವರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಅಸಹಕಾರದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಂಡಿದ್ದರು, 1940 ರಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಸಲ್ಪಟ್ಟರು ಮತ್ತು ಒಂಬತ್ತು ತಿಂಗಳ ಜೈಲು ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ಪಟೇಲ್ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ 20 ಪೌಂಡ್‌ಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ತೂಕವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡರು. ಕ್ವಿಟ್ ಇಂಡಿಯಾ ಮೂವ್ಮೆಂಟ್ (1942) ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಸರ್ದಾರ್ ಪಟೇಲ್ ಅವರನ್ನು ಅಹ್ಮದ್ನಗರದ ಕೋಟೆಯಲ್ಲಿ 1942 ರಿಂದ 1945 ರವರೆಗೆ ಬಂಧಿಸಿ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿರಿಸಲಾಯಿತು. ಅವರು 1937 ರ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿದರು ಮತ್ತು 1937 ರ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಪ್ರಮುಖ ಸ್ಪರ್ಧಿಯಾಗಿದ್ದರು ಆದರೆ ಗಾಂಧಿಯವರ ಒತ್ತಡದಿಂದಾಗಿ ಪಟೇಲ್ ತಮ್ಮ ನಾಮಪತ್ರವನ್ನು ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊಂಡರು ಮತ್ತು ಜವಾಹರಲಾಲ್ ನೆಹರು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಆಯ್ಕೆಯಾದರು.

1939 ರಲ್ಲಿ ಎರಡನೆಯ ಮಹಾಯುದ್ಧ ಪ್ರಾರಂಭವಾದಾಗ, ಬ್ರಿಟನ್ ಭಾರತದ ಚುನಾಯಿತ ಮಂಡಳಿಗಳನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸದೆ ಭಾರತವನ್ನು ಯುದ್ಧಮಾಡುವವನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿತು. ಆ ಕ್ರಮವು ಭಾರತೀಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಕೋಪವನ್ನುಂಟುಮಾಡಿತು ಮತ್ತು ಸಂಪೂರ್ಣ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ನೀಡುವವರೆಗೆ ಭಾರತವು ಯುದ್ಧದ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಲು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷವನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿತು. 1942 ರಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷರು “ಭಾರತವನ್ನು ತೊರೆಯಬೇಕು” ಎಂಬ ಬೇಡಿಕೆಯನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಲು ಸಂಘಟನೆಯು ಸಾಮೂಹಿಕ ಅಸಹಕಾರವನ್ನು ಪ್ರಾಯೋಜಿಸಿತು. ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಗಾಂಧಿ ಸೇರಿದಂತೆ ಇಡೀ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕತ್ವವನ್ನು ಸೆರೆಹಿಡಿಯುವ ಮೂಲಕ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಅನೇಕರು 1945 ರವರೆಗೆ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿದ್ದರು. ಯುದ್ಧದ ನಂತರ ಕ್ಲೆಮೆಂಟ್ ಅಟ್ಲೀ ಅವರ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸರ್ಕಾರವು ಜುಲೈ 1947 ರಲ್ಲಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಮಸೂದೆಯನ್ನು ಅಂಗೀಕರಿಸಿತು ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ತಿಂಗಳು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಸಾಧಿಸಲಾಯಿತು. ಜನವರಿ 1950 ರಲ್ಲಿ ಸ್ವತಂತ್ರ ರಾಜ್ಯವಾಗಿ ಭಾರತದ ಸಂವಿಧಾನವು ಜಾರಿಗೆ ಬಂದಿತು.

565 ಸಂಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಸ್ವತಂತ್ರ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಒಗ್ಗೂಡಿಸುವ ದೊಡ್ಡ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಸರ್ದಾರ್ ಪಟೇಲರಿಗೆ ನೀಡಲಾಯಿತು, ಅದು ಅವರಿಗೆ ‘ಉಕ್ಕಿನ ಮನುಷ್ಯ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾ’ ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ತಂದುಕೊಟ್ಟಿತು. ಆಡಳಿತದ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷರು ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಹಸ್ತಾಂತರಿಸಿದ ನಂತರ ನಾಲ್ಕು ಜನರು ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ಸರ್ದಾರ್ ಪಟೇಲ್ ಮತ್ತು ಅವರೊಂದಿಗೆ ಲಾರ್ಡ್ ಮೌಂಟ್ ಬ್ಯಾಟನ್, ಜವಾಹರಲಾಲ್ ನೆಹರು, ಮತ್ತು ವಿ.ಪಿ. ಮೆನನ್. ವಿಭಜನೆಯ ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ಧತೆಯು ಕಹಿ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಅಪನಂಬಿಕೆಯ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಇವು ಬಹಳ ಕಷ್ಟದ ಸಮಯಗಳಾಗಿವೆ. ಹಲವಾರು ರಾಜಪ್ರಭುತ್ವಗಳು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಗಂಟೆಯವರೆಗೆ ಭಾರತ ಅಥವಾ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ಬೇಲಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡವು. ಭಾರತದ ಹೃದಯಭಾಗದಲ್ಲಿರುವ ಶ್ರೀಮಂತ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ ಹೈದರಾಬಾದ್‌ನಂತಹ ಕೆಲವು ಸಂಪೂರ್ಣ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸಿವೆ. ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಕೂಡ ಅದರ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಹೈದರಾಬಾದ್ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ, ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಒಂದು ಭಾಗವು ಭಾರತದ ಭೂಪ್ರದೇಶದೊಳಗೆ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ, ಪಟೇಲ್ ಉಪ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿ, ಗೃಹ ಸಚಿವರು ಮತ್ತು ಮಾಹಿತಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಸಾರದ ಉಸ್ತುವಾರಿ ಸಚಿವರಾಗಿದ್ದರು. ನೆಹರೂ ವಿರಾಮದ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿದಾಗ, ಪಟೇಲ್ ಅವರು ಕಾರ್ಯಕಾರಿ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿಯೂ ಅಧಿಕಾರ ವಹಿಸಿಕೊಂಡರು. ಅವರು ಸಂವಿಧಾನ ಸಭೆಯ ಸದಸ್ಯರಾಗಿದ್ದರು, ಅವರು ರಾಷ್ಟ್ರಕ್ಕಾಗಿ ಸಂವಿಧಾನವನ್ನು ರಚಿಸುವ ಮಹತ್ವದ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಸ್ವತಃ ವಹಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಮತ್ತು ಆಡಳಿತಾತ್ಮಕ ನಿರಂತರತೆ ಮತ್ತು ಸಮಗ್ರತೆಯೊಂದಿಗೆ ಭಾರತದ ಭೌಗೋಳಿಕತೆಯು ಈ ಮನುಷ್ಯನ ದೃಷ್ಟಿ ಮತ್ತು ಪರಿಶ್ರಮಕ್ಕಾಗಿ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಕಬ್ಬಿಣದ ಇಚ್ಚಾಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಭಾರತವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ಧೃಡ ಸಂಕಲ್ಪವನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಆದ್ದರಿಂದ ನಾವು ಅವರನ್ನು ಭಾರತದ ಉಕ್ಕಿನ ಮನುಷ್ಯ ಎಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದೇವೆ.

ಆದಾಗ್ಯೂ, 1946 ರಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ, ಪ್ರದೇಶ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸಮಿತಿಗಳು (ಪಿಸಿಸಿಗಳು) ವಿಭಿನ್ನ ಆಯ್ಕೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದವು. ನೆಹರೂಗೆ ದೊಡ್ಡ ಸಾಮೂಹಿಕ ಮನವಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಪಂಚದ ಬಗ್ಗೆ ವಿಶಾಲ ದೃಷ್ಟಿ ಇದ್ದರೂ, 15 ರಲ್ಲಿ 12 ಪಿಸಿಸಿಗಳು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಪಟೇಲ್ ಅವರನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿದರು. ಪಟೇಲ್ ಅವರ ಗುಣಗಳು-ಉತ್ತಮ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಾಹಕ, ಸಂಘಟಕ ಮತ್ತು ನಾಯಕನಾಗಿ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಪ್ರಶಂಸಿಸಲ್ಪಟ್ಟವು. ಪಿಸಿಸಿಗಳ ಆಯ್ಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ನೆಹರೂಗೆ ತಿಳಿದಾಗ ಅವರು ಮೌನವಾಗಿದ್ದರು. ಮಹಾತ್ಮ ಗಾಂಧಿಯವರು “ಜವಾಹರಲಾಲ್ ಎರಡನೇ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ನಾಮಪತ್ರ ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಅವರು ಪಟೇಲರನ್ನು ಕೇಳಿದರು. ಪಟೇಲ್ ಯಾವಾಗಲೂ ಗಾಂಧಿಯನ್ನು ಪಾಲಿಸಿದರು. 1946 ರಲ್ಲಿ ಜೆ.ಬಿ.ಕ್ರಿಪ್ಲಾನಿಗೆ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಹಸ್ತಾಂತರಿಸುವ ಮೊದಲು ನೆಹರೂ ಅವರು ಅಲ್ಪಾವಧಿಗೆ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಅಧಿಕಾರ ವಹಿಸಿಕೊಂಡರು.

1946 ರ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2 ರಿಂದ 1947 ರ ಆಗಸ್ಟ್ 15 ರವರೆಗೆ ಭಾರತದ ಮಧ್ಯಂತರ ಸರ್ಕಾರದ ನೇತೃತ್ವ ವಹಿಸಿದ್ದವರು ಜವಾಹರಲಾಲ್ ನೆಹರು. ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ವೈಸ್ರಾಯ್ ಅವರ ಕಾರ್ಯಕಾರಿ ಮಂಡಳಿಯ ಉಪಾಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿದ್ದರು ನೆಹರೂ. ಪರಿಷತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಗೃಹ ವ್ಯವಹಾರಗಳ ಇಲಾಖೆ ಮತ್ತು ಮಾಹಿತಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಸಾರ ವಿಭಾಗದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾಗಿ ವಲ್ಲಭಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್ ಎರಡನೇ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದರು. ಅಭಿಪ್ರಾಯದ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಶ್ರೇಣಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ, ಕಾರ್ಯ ಶೈಲಿ ಅಥವಾ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದವು. ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ನಲ್ಲಿ ನೆಹರೂ ಅವರನ್ನು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಎಡಪಂಥೀಯ (ಸಮಾಜವಾದ) ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದ್ದರೆ, ಪಟೇಲ್ ಅವರ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳನ್ನು ಬಲಪಂಥೀಯ (ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ) ನೊಂದಿಗೆ ಹೊಂದಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಅವರನ್ನು ಭಾರತದ 1 ನೇ ಗೃಹ ಸಚಿವರಾಗಿ ಮತ್ತು ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಸಶಸ್ತ್ರ ಪಡೆಗಳ ಕಮಾಂಡರ್ ಇನ್ ಚೀಫ್ ಆಗಿ ನೇಮಿಸಲಾಯಿತು. ನಂತರ ಅವರು ಭಾರತದ ಮೊದಲನೇ ಉಪ ಪ್ರಧಾನಿಯಾದರು. 1947 ರಿಂದ 1950 ರವರೆಗೆ ಭಾರತವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿದ ಮೂವರು ನಾಯಕರಲ್ಲಿ ಅವರು ಒಬ್ಬರು. 1950 ರ ಬೇಸಿಗೆಯಿಂದ ಸರ್ದಾರ್ ಪಟೇಲ್ ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಪಟೇಲ್ 1950 ರ ಡಿಸೆಂಬರ್ 15 ರಂದು ಬಾಂಬೆಯ ಬಿರ್ಲಾ ಹೌಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಭಾರಿ ಹೃದಯಾಘಾತದಿಂದ ನಿಧನರಾದರು. ಇವರಿಗೆ ಭಾರತದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ನಾಗರಿಕ ಪ್ರಶಸ್ತಿ, ‘ಭಾರತ್ ರತ್ನ’ ಮರಣೋತ್ತರವಾಗಿ (1991) ನೀಡಲಾಯಿತು. 15 ಡಿಸೆಂಬರ್ 2020 ಅವರ 70 ನೇ ಮರಣ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.